معنی کاسه گران - جستجوی لغت در جدول جو

کاسه گران

لغت نامه دهخدا

کاسه گر

سفالگر، در موسیقی از الحان قدیم ایرانی، برای مثال کاس می و قول کاسه گر خواه / چون کوس بگه فغان برآورد (خاقانی - ۵۰۶)

فرهنگ فارسی عمید

کاسه گاه

جایی که در ساعت های معیّن کوس و کرنا می زنند، نقاره خانه

فرهنگ فارسی عمید

کاسه گردان

کسی که برای گرفتن پول کاسه ای را می گرداند، کنایه از گدا، کسی که کاسه یا بشقابی را بر سر چوب می چرخاند

فرهنگ فارسی عمید

کاسه گرفتن

(رِ عَ خوا / خا تَ)

کاسه نواختن. کاسه زدن: و تمامت پادشاه زادگان و نوینان بر موافقت او جوک زدند، باتو کاسه گرفت وخانیت را در محل خود قرار داد. (جهانگشای جوینی).
ساقی بصوت این غزلم کاسه میگرفت
میگفتم این سرود و می ناب میزدم.
حافظ.
در این کاسه گفتن ایهام بشراب خوردن هم هست ولی کاسه گرفتن در اصل همان نواختن کاسه است. رجوع به کاسه وکاسه زدن و کاسه گاه و کاسه گر و کاسه نواز در ذیل کلمه آهنگ شود

لغت نامه دهخدا

کاسه گاه

(سَ / سِ)

نقاره خانه را گویند، چه کاسه بمعنی نقاره هم آمده است. (برهان).
شاه بنظارۀ آن کاسه گاه
گرم ترک راند فرس را براه.
امیرخسرو (از آنندراج).
، جائی که نوبت شهریاران زنند، ساقی راهم میگویند. (برهان) ، کنایه از آسمان است. (برهان)

لغت نامه دهخدا

کیسه وران

(سَ / سِ وَ)

حیوانات کیسه دار. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به کیسه داران شود

لغت نامه دهخدا

کوزه گران

(زِ گَ مَ حَلْ لِ)

دهی از دهستان حومه بخش سلدوز که در شهرستان ارومیه و در 2500گزی جنوب خاوری نقده واقع است و 276 تن سکنه دارد. آب آن از رود کدار و چشمه و محصول آن غلات و چغندر و توتون و حبوبات است. شغل مردم زراعت و گله داری و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. این ده در دو محل نزدیک به هم به نام کوزه گران بالا و پائین مشهور است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

کاسه گردانی

(سَ / سِ گَ)

عمل کاسه گردان. جام بازی

لغت نامه دهخدا

کاسه گردون

(سَ / سِ یِ گَ)

کنایت از آفتاب است، ساقی را نیز گویند

لغت نامه دهخدا

کاسه ران

(سَ / سِ یِ)

حق ّالفخذ

لغت نامه دهخدا

کاسه گردان

(پَ / پِ رَ)

شخصی را گویند که بر در خانه ها رود و گدائی کند. (برهان) ، جام باز. آنکه بشقاب و کاسه و مانند آن را ببازی بر سر چوبی گرداند. (ناظم الاطباء) :
هر که چون لاله کاسه گردان شد
زین جفا رخ بخون بشوید باز.
حافظ

لغت نامه دهخدا

کاسه گران شاه آباد

(سَ / سِ گَ)

دهی از دهستان گیلان بخش شهرستان شاه آباد، واقع در 14هزارگزی جنوب خاوری گیلان. کنار شوسۀ گیلان به ایلام و شاه آباد. کوهستانی و معتدل و دارای 150تن سکنه است. آب از رود خانه چله دارد. محصول آن غلات و حبوبات و پنبه و صیفی و توتون و تریاک و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. از طایفۀ کلهر هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

کاسه گردانی

عمل و شغل کاسه گردان گدایی، عمل و شغل کاسه گردان جام بازی

فرهنگ لغت هوشیار

کاسه گرفتن

نواختن کاسه، ضرب گرفتن: (ساقی بشوق این غزلم کاسه میگرفت میگفتم این سرود و می ناب می زدم)، (حافظ)، سرودن و نواختن کاسه گر خواندن نوای کاسه گر: (حالت سرو چنانست که ذوقی دارد نفس بلبل و آن دبدبه کاسه گری) (نجیب جرفادقانی)، کار خانه و دکانی که در آن کاسه و بشقاب و آوندهای چینی سازند. یا فوت کاسه گری. دقایق یک فن رموز یک هنر. یا بلند بودن (دانستن) فوت کاسه گری. وارد بودن به دقایق امری آگاهی از پیچ و خم های عملی

فرهنگ لغت هوشیار